18 сакавіка ў музеі кнігі ў рамках праекта “Клуб кніжных прафесараў” адбыліся заняткі “Кніжная гравюра”.
Гравюра – від графічнага мастацтва, які валодае сваёй мовай, эстэтыкай і магчымасцямі. Гравюрай называецца адбітак выявы, зроблены са спецыяльна вырабленай дошкі. Спецыфічная асаблівасць гравюры – яе тыражнасць, альбо магчымасць атрымліваць значную колькасць раўнацэнных адбіткаў. Аднак кожны адбітак, атрыманы з друкаванай формы, – асаблівы.
На занятках дзеці ўбачылі кнігі, якія з’яўляюцца сапраўднымі шэдэўрамі еўрапейскага гравіравальнага мастацтва.
Францыск Скарына быў адным з першых, хто ў кірылічным кнігадрукаванні ўдала выкарыстаў гравюру як сродак перадачы зместу кнігі. Унікальнымі творамі мастацтва з’яўляюцца партрэт беларускага перашадрукара і агульны тытульны аркуш для пражскіх кніг Бібліі. У пражскіх выданнях Скарыны змешчаны 47 гравюрных ілюстрацый. Важнымі элементамі мастацкай аздобы кніг першадрукара сталі застаўкі, віньеткі і канцоўкі. Яркая асаблівасць выданняў – прыгожыя ініцыялы, аздобленыя выявамі кветак, лісцяў, птушак, звяроў, рыб і людзей.
У музеі кнігі ўдзельнікі ўбачылі арыгіналы кніг Ф. Скарыны. Пагартаць кнігі першадрукара і падрабязна пазнаёміцца з элементамі мастацкага афармлення дзецям дапамагло факсімільнае выданне “Кніжная спадчына Францыска Скарыны”, якое дакладна перадае ўсе асаблівасці арыгіналаў.
У экспазіцыі ўдзельнікі заняткаў убачылі кнігі, ілюстраваныя беларускім гравёрам Максімам Вашчанкам, які адзін з першых у беларускім кірылічным кнігадрукаванні ўжыў тэхніку медзярыту. У слуцкім выданні “Манархія Турэцкая” (1678) змешчаны яго 19 падпісных гравюр на медзі.
Дзетак і дарослых уразіла кніга Мацея Казіміра Сарбеўскага, якая была надрукавана ў Антвэрпене ў знакамітай друкарні Плантэна ў 1632 г. і мае тытульны аркуш па эскізе фламандскага мастака Пітэра Паўля Рубенса.
Адным з найбольш цікавых французскіх выданняў XVIII ст. лічыцца фаліянт “Каранацыя Людовіка XV”. Кніга складаецца з дзвюх частак, у якіх апісваецца цырымонія каранацыі і касцюмы ўдзельнікаў. Афармлялі выданне 19 мастакоў.
Хлопчыкі і дзяўчынкі мелі ўнікальную магчымасць даведацца шмат цікавага пра кніжную гравюру, на ўласныя вочы паглядзець кніжныя помнікі XVI–XVIII стст., а таксама самім зрабіць адбіткі выяваў з дошак.
