28 Май 2020
Міхась Зарэцкі, паводле ягоных уласных успамінаў,распачаў свае літаратурныя спробы пасля яркага ўражання ад незвычайнага сну. Надалей, атрымліваючы ўсё болей і болей жыццёвага ды пісьменніцкага досведу, ён адтачыў сваё майстэрства на кароткай прозе. І аповесць “Голы звер” (1926) стала як бы лагічным працягам творчага і асобаснага сталення пісьменніка.
Блог прафесійнага чытача
25 Май 2020
Жорсткасць страшнейшая за ўсё, калі ўваходзіць у звычку. Калі не здзіўляе болей, калі болей не выклікае пратэсту. Калі становіцца часткаю чарады будняў, нечым неад’емным.
Блог прафесійнага чытача
21 Май 2020
Кажуць, утопіі – выдатная рэч, але выключна на паперы. Як любы міф, ілюзія, у рэальным свеце рэальных людзей яны не дужа жыццяздольныя. Таму натуральна нараджэнне жанру антыўтопіі – палемікі з міфам. Можна нават сказаць, што без утопіі жанр, які з ёю палемізуе, не нарадзіўся б (не было б з чым спрачацца).
Блог прафесійнага чытача
18 Май 2020
Выпрабаванняў, якія выпалі на долю Барыса Мікуліча, стала б на некалькі аповесцей. Зрэшты, змрочныя 30-я гады ХХ стагоддзя выпрабоўвалі не аднаго Мікуліча – а, падавалася, усю беларускую нацыю.
Блог прафесійнага чытача
14 Май 2020
Лёсы – і кніг, і іх аўтараў – часам самі па сабе нагадваюць раманы. Любоўныя, дэтэктыўныя. Ці, як у выпадку з Андрэем Мрыем (А.А. Шашалевічам) і ягонымі “Запіскамі Самсона Самасуя”, – трагічныя.
Блог прафесійнага чытача
11 Май 2020
Назва артыкула зусім не выпадковая: аповесць Аліны Длатоўскай “Ген зямлі” – спроба “прышчапіць” супергеройскую тэматыку на беларускім матэрыяле. Наколькі ўдалай гэтая спроба атрымалася і ці пасуе беларускай літаратуры супергеройскае трыко – давайце разбірацца.
Блог прафесійнага чытача
7 Май 2020
…самае першае адчуванне – калейдаскоп. Драбочкі колераў і святла перамешваюцца, танчаць. Здаецца, у нешта такое складваюцца, але ўзор амаль адразу ж змяняецца, пераўтвараецца ў штосьці іншае. Формы і фрагменты змяняюць адно аднаго, ажно круціцца ў галаве.
Блог прафесійнага чытача
4 Май 2020
Імя Вацлава Ластоўскага, думаецца, добра знаёма ўсім беларусам – і тым, хто беларушчынай цікавіцца. Гэты чалавек выдатна праявіў сябе і ў грамадскай, і ў палітычнай дзейнасці, зрабіўшыся адным з тых, хто стаяў ля вытокаў беларускай дзяржаўнасці. Ластоўскі заявіў пра сябе не толькі як палітык, але і як гісторык, як філолаг і літаратуразнаўца. Таму не выпадкова, што ягоны досвед у розных галінах навукі ды асабістыя перакананні арганічна выліліся ў своеасаблівы аўтарскі маніфест беларускасці – аповесць “Лабірынты”.
Блог прафесійнага чытача