А мы працягваем прапаноўваць вам кнігі для чытання ў межах BelBookChallenge! Наступная тэма чэленджу – кніга, якую параіць вам бібліятэкар. Нацыяналка спяшаецца дапамагчы вам з тэмай, якая некаторым падасца найбольш лёгкай.
Гэта падборка выратуе тых, хто па розных прычынах не можа зараз наведваць бібліятэку і прасіць парады ў яе супрацоўнікаў. Ці тым інтравертным асобам, чые здольнасці ў камунікацыі вельмі просяць ціхім унутраным голасам не звяртацца да людзей без неабходнасці. Мы сабралі для вас кнігі ад спецыялістаў, якія найбольш маюць рацыю ў дачыненні да нашага чэленджу – супрацоўнікаў залы беларускай літаратуры (і не толькі).
У нейкім сэнсе нас чакала сапраўднае расследаванне. Пошук быў няпростым, бо бібліятэкару, вопытнаму прафесіяналу сваёй справы, часам цяжка зарыентавацца і прапанаваць кнігу кшталту “варта прачытаць кожнаму”. Некаторыя казалі нам, што гэта вельмі вузкая і індывідуальная просьба – параіць кнігу, бо кожная асоба непаўторная ў сваіх густах і поглядах. Бібліятэкару трэба паразмаўляць з чалавекам, зразумець яго патрабаванні і інтарэсы… Нават мова цела, выпраўка і знешні выгляд могуць нешта падказаць. Таму часам замест парады аб кнізе мы атрымлівалі досвед працы з карткавымі каталогамі (што таксама вельмі карысна), гісторыі з бібліятэчнага жыцця і цікавыя знаёмствы.
Але ўсё ж некаторыя не пабаяліся шырыні мэтавай аўдыторыі і далі рэкамендацыі для ўдзельнікаў #BelBookChallenge.
Артур Клінаў, “Горад СОНца” (візуальная паэма)
Гэта кніга прапануецца не толькі ўдзельнікам чэленджу, але і наўпрост кожнаму! Фотаальбом “Горад СОНца” ёсць вынік пяцігадовай працы вядомага беларускага мастака Артура Клінава над праектам, прысвечаным Мінску. У яго ўвайшлі каля ста фотаздымкаў і эсэ “Горад СОНца”, напісанае аўтарам для гэтага праекту. Увогуле, гэта першая ў Беларусі падобная спроба падачы матэрыялу, якую сам аўтар акрэсліў як візуальная паэма.
Ідэя фотапраекта была ў тым, каб перадаць унікальнасць і дзіўную абаяльнасць горада не праз банальную фотафіксацыю вядомых архітэктурных аб’ектаў, а праз пошук яго вобраза, выкарыстоўваючы мову мастацкай фатаграфіі.
Менавіта ў самім тэксце аўтар выказвае сваю канцэпцыю абсалютнай архітэктурнай унікальнасці Мінска. Паводле яе, Мінск – гэта адзіная найбольш поўная з існуючых сёння ў свеце рэалізацыя праекта пабудовы Ідэальнага Горада. Маеце жаданне нанова натхніцца сталіцай нашай краіны? Гэта кніга дакладна для вас. Варыянт, калі не трэба шмат чытаць, а неабходна пранікацца і адчуваць сапраўднае мастацтва фотаздымку.
Леанід Дранько-Майсюк ,“«Усе бачылі нястачу віна…»: аповесць пра Адама Станкевіча”
Кніга, што ўражвае дасканаласцю гістарычнага аналізу і пры гэтым чытаць яе вельмі цікава і захапляльна. Увогуле, дакументальна-мастацкія творы пра гістарычных асоб, якія прагнеш чытаць старонку за старонкай – рэдкі выпадак, але вось адзін з іх. Гэта змястоўны твор пра ксяндза Адама Станкевіча, пра яго самаахвярную працу на карысць Беларусі, пакуты ў астрозе.
Адам Станкевіч – пісьменнік і рэлігійны мысляр, палітык і гісторык, які змагаўся за існаванне ў Беларусі каталіцкай царквы. Вельмі рэкамендуем дадзеную кнігу і асабліва тым, хто мала ведае пра гэтага дзеяча беларускай нівы.
Уладзімір Ягоўдзік, “Шчыраю ноччу”
Як нам паведамілі, кніга выдатна падыдзе для юнага чытача. Лёгкія апавяданні, напісаныя Уладзімірам Ягоўдзікам насычаны лірызмам і напісаны тонкім і светлым словам. Адметна ў кнізе тое, што асобны яе раздзел змяшчае цікавыя партрэтныя занатоўкі-успаміны пра вядомых беларускіх пісьменнікаў і не толькі.
Вас чакае і вечар з Уладзімірам Караткевічам, і паглыбленне ў свет сноў Алены Кіш, і перажыванні ад напісання ліста Яну Скрыгану… Аматарам беларускай літаратуры прыйдзецца даспадобы!
Уладзімір Караткевіч, “Ладдзя роспачы”
Дарэчы кажучы, нам прапанавалі хутчэй не саму “Ладдзю роспачы”, а проста і настойліва: “Чытайце Караткевіча!”. Але мы вырашылі ўсё ж канкрэтызаваць твор і абралі “Ладдзю роспачы”. Чаму менавіта яе? Прычын шмат. Гэта гістарычны твор, на старонках якога сустракаеш і знакавых гістарычных асоб, і герояў, якія проста любяць жыццё. Кніга таксама насычана выдатным гумарам і шматлікімі нетыповымі для беларускай літаратуры “фішкамі”. Як казаў у адной са сваіх лекцый Віктар Марціновіч: “Прачытаўшы яе, я пераасэнсаваў усё, што ведаў і пра Караткевіча, і пра беларускую літаратуру”. Таму чытайце, і гэта кніга дакладна прымусіць вас змяніць вугал зроку.
Дарэчы, па гіперспасылцы вы знойдзеце ўнікальнае выданне без цэнзурных правак, у якім тэкст не проста надрукаваны ў першапачатковым варыянце, а ўсе праўленыя і выразаныя моманты графічна адлюстраваны ў тэксце.
Кірыл Стаселька, “Дзевяць жыццяў Віта Морэ”
“Такога ў беларускай літаратуры яшчэ не было”.
Захапляльны, непрадказальны, эксперыментальны твор, які гарманічна сумяшчае розныя літаратурныя жанры і філасофскія плыні ў адно цэлае. Тэкст – гульня з чытачом, у якой ён акунаецца ў розныя гістарычныя перыяды і геаграфічныя лакацыі, літаратурныя творы, кантэксты – ад Беларусі да Егіпта, ад Дантэ да Кафкі, ад ніцшэанства да прагматызму. Гэта не столькі літаратурны тэкст, колькі менавіта дыялог чытача з самім сабой і ўласным унутраным светам. Віта Морэ – не проста галоўны герой, канкрэтная асоба, але і вобраз, прататып, які, з аднаго боку, яднае нас, а з іншага – выяўляе нашу рознасць і ўнікальнасць, нашы памкненні, страхі, чаканні і матывы.
За дапамогу ў стварэнні матэрыялу аўтары выказваюць падзяку Вользе Шугаевай, Ніне Касілавай, Ганне Солушка, Дзмітрыю Давідоўскаму.
Аўтар тэкста – Дарыя Карчашкіна.
