З 14 лістапада па 4 снежня ў аддзеле абслугоўвання афіцыйнымі дакументамі (пам. 207) ладзіцца тэматычная выстаўка “Правы дзіцяці ў дарослым свеце”, прысвечаная Сусветнаму дню дзіцяці.

Гэты Дзень быў заснаваны ў 1954 годзе рашэннем Генеральнай Асамблеі ААН (рэзалюцыя 836 (IX)) і штогод святкуецца 20 лістапада. Ён задумваўся не проста як свята, але і як дзень, які дапаможа звярнуць увагу грамадскасці на праблемы і цяжкасці, што акружаюць дзяцей у сучасным грамадстве. Сусветны дзень дзіцяці – гэта, перш за ўсё, напамін дарослым пра неабходнасць захавання праў дзяцей на жыццё, свабоду думкі і рэлігіі, адукацыю, адпачынак і вольны час, абарону ад фізічнага і псіхалагічнага насілля. Палітыка дзяржаў павінна пастаянна быць накіраваная на забеспячэнне матэрыяльнага і маральнага дабрабыту дзяцей ва ўсім свеце. Ім неабходны нармальныя ўмовы для дзяцінства і паўнавартаснага развіцця. За нашымі дзецьмі – наша будучыня, што мы дадзім ім сёння, тое атрымаем ад іх заўтра. Таму менавіта мы, дарослыя, павінны даць дзецям магчымасць расці здаровымі і шчаслівымі, акружанымі любоўю і клопатам, каб у далейшым стаць годнымі людзьмі, якія зробяць наш свет яшчэ лепшым.

Дата 20 лістапада для правядзення Сусветнага дня дзіцяці была абрана краінамі – удзельніцамі ААН невыпадкова. Менавіта ў гэты дзень у 1959 годзе Генеральная Асамблея прыняла Дэкларацыю праў дзіцяці. Дакумент аб’яднаў 10 асноватворных прынцыпаў і абвясціў сваёй канчатковай мэтай “забяспечыць дзецям шчаслівае дзяцінства”. Для дасягнення гэтай мэты ён заклікае “бацькоў... добраахвотныя арганізацыі, мясцовыя ўлады і нацыянальныя ўрады” захоўваць правы дзяцей, праводзячы ў жыццё адпаведныя заканадаўчыя і іншыя меры. Праз трыццаць гадоў, у 1989 годзе, у гэты ж дзень была прынята Канвенцыя аб правах дзіцяці. Палажэнні Канвенцыі зводзяцца да чатырох асноўных патрабаванняў, якія павінны забяспечыць правы дзяцей: выжыванне, развіццё, абарона і забеспячэнне актыўнага ўдзелу ў жыцці грамадства. Галоўны прынцып, абвешчаны Канвенцыяй, – прызнанне дзіцяці паўнавартаснай і паўнапраўнай асобай.

Гэтыя міжнародныя прававыя дакументы вызначылі правы дзяцей на адукацыю, ахову здароўя, карыстанне дасягненнямі культуры, а таксама на поўнае развіццё сваіх магчымасцей ва ўмовах, свабодных ад голаду і галечы, жорсткасці і эксплуатацыі.

Дзеці складаюць прыкладна 20–25 % насельніцтва ў кожнай краіне. Яны з’яўляюцца самымі неабароненымі людзьмі на планеце, таму маюць патрэбу ў пастаянным клопаце і абароне. У шматлікіх краінах свету ў дзяцей няма элементарных умоў для нармальнага жыцця, яны галадаюць, хварэюць, жывуць у антысанітарных умовах, схільныя да хвароб, не маюць доступу да адукацыі, не могуць выказваць сваё меркаванні. У свеце, не дажыўшы да пяцігадовага ўзросту, штогод паміраюць каля адзінаццаці мільёнаў дзяцей, многія набываюць пажыццёвыя калецтвы, становяцца разумова адсталымі. Самае страшнае ў гэтай сітуацыі тое, што гэтыя маркотныя наступствы часта з’яўляюцца вынікам беднасці, насілля, дыскрымінацыі, часам да смерці прыводзяць нават самыя простыя захворванні, якія лёгка і хутка лечацца ў развітых краінах, але ў краінах трэцяга свету яны становяцца смяротна небяспечнымі.

З усведамленнем усёй значнасці праблемы ў 1946 годзе пад эгідай ААН быў створаны Дзіцячы фонд ААН (ЮНІСЕФ) – вядучая міжнародная арганізацыя, якая абараняе правы дзяцей ва ўсім свеце. ЮНІСЕФ ажыццяўляе праграмы, накіраваныя на захаванне здароўя і паўнавартаснае развіццё кожнага дзіцяці, змагаецца супраць дыскрымінацыі, праводзіць дабрачынныя акцыі і інфармацыйныя кампаніі, дапамагае дзецям і сем’ям, якія сталі ахвярамі надзвычайных сітуацый і прыродных катаклізмаў.

У экспазіцыі прадстаўлена звыш 100 дакументаў на рускай і англійскай мовах: кнігі, перыядычныя выданні, мімеаграфаваныя матэрыялы ААН, брашуры, буклеты.

Выстаўка складаецца з наступных раздзелаў:

Нацыянальныя і міжнародныя прававыя дакументы па абароне праў дзіцяці.
Дзейнасць ЮНІСЕФ.
Абарона праў і інтарэсаў дзяцей у Рэспубліцы Беларусь.
Садзейнічанне здароваму ладу жыцця дзяцей.
Забеспячэнне якаснай адукацыі для кожнага дзіцяці.
Абарона дзяцей ад жорсткага абыходжання, эксплуатацыі і насілля.

Выстаўка прызначана для педагогаў, юрыстаў, сацыёлагаў, работнікаў сферы адукацыі, аховы здароўя і культуры, а таксама для ўсіх, хто не раўнадушны да будучыні нашых дзяцей.

Кантактны тэлефон: (8 017) 293 27 34.

Карысныя спасылкі:

Дакументы

Дэкларацыя ўдзельнікаў урачыстага пленарнага пасяджэння высокага ўзроўню, прысвечанага разгляду наступных мер па выканані рашэнняў спецыяльнай сесіі па становішчы дзяцей (13 снежня 2007 года)
Кіруючыя прынцыпы, якія датычацца правасуддзя па пытаннях, звязаных з удзелам дзяцей-ахвяр і сведкаў злачынстваў (22 ліпеня 2005 года)
Дэкларацыя і план дзеянняў – «Свет, прыдатны для жыцця дзяцей» (10 мая 2002 года)
Факультатыўны пратакол да Канвенцыі аб правах дзіцяці, які датычыцца ўдзелу дзяцей ва ўзброеных канфліктах (25 мая 2000 года)
Факультатыўны пратакол да Канвенцыі аб правах дзіцяці, які датычыцца гандлю дзецьмі, дзіцячай прастытуцыі і дзіцячай парнаграфіі (25 мая 2000 года)
Канвенцыя аб забароне і тэрміновых мерах па выкараненні найгоршых форм дзіцячай працы (Канвенцыя 182, 1 чэрвеня 1999 года)
Правілы ААН, якія датычацца абароны непаўналетніх, пазбаўленых свабоды (14 снежня 1990 года)
Канвенцыя аб правах дзіцяці (20 лістапада 1989 года)
Дэкларацыя аб сацыяльных і прававых прынцыпах, якія датычацца абароны і дабрабыту дзяцей, асабліва пры перадачы дзяцей на выхаванне і іх усынаўленні на нацыянальным і міжнародным узроўнях (3 снежня 1986 года)
Мінімальныя стандартныя правілы ААН, якія датычацца выканання правасуддзя ў адносінах да непаўналетніх (“Пекінскія правілы”) (29 лістапада 1985 года)
Канвенцыя аб мінімальным узросце (Канвенцыя 138, 26 чэрвеня 1973 года)
Дэкларацыя праў дзіцяці (20 лістапада 1959 года)

Правы дзіцяці ў дарослым свеце

Інфармацыйныя рэсурсы

Паслугі