<…>Так ці гэтак, а беларускі народ ня можа аставацца маўчліваю сведкаю таго, што адбываецца каля яго і на яго зямлі. Ён ня можа і ня мае права маўчаць тады, калі доля яго ставіцца на лёсы. Ён павінен моцна падаць свой голас і патрабаваць, каб з ім лічыліся, як з роўным сярод роўных, каб яго зямля ня была падзелена паміж тымі, хто ею цяпер уладае, і каб Беларусь складала незалежную і непадзельную дзяржаву ў фэдэрацыйнай сувязі з тымі дзяржавамі, эконаміцкіе, нацыянальнае і культурные інтарэсы каторых ўзаемна забеспячаюцца. У падзеях міравога характару Беларусь павінна мець актыўнае, дзейнае ўчасце, як раўнапраўны судзьдзя на міравым судзе.

<…>Задачаю гэтага з’езду ў першую чаргу павінна быць: 1) нашая дзяржаўнасць, 2) наш фэдэрацыны саюзнік і 3) утварэнне часовага правамоцнага народнага органу для задач цякучага мамэнту.

(Захавана арфаграфія першакрыніцы)

Чарговая і неадкладная справа // Беларусь. – 1920. – 13 лют. – С. 1.

2 лютага 1920 года Савецкая Расія і Эстонія падпісалі мірны дагавор аб узаемным прызнанні. Гэтая падзея таксама нашла адлюстраванне на старонках “Беларусі”.

Згода аб незалежнасці Эстонскага гаспадарства // Беларусь. – 1920. – 13 лют. – С. 2.

У артыкуле “Сейце разумнае, добрае, вечнае” сцвярджаецца пра неабходнасць шанавання сваёй бацькаўшчыны і роднай мовы.

<…>Цяпер усплывае пытанне, хто вінен у сучасным заняпадку нашае культуры? Можа вінна гісторыя, а можа і той, хто творыць гэту гісторыю, болей жа за ўсё вінаваты мы самі, бо няма ў нас патрыятызму і не шануем свае бацькаўшчыны, роднай мовы, свой народ і навет сябе…

<…>Пакуль мы не зразумеем, што мы нацыя дзеля свайго асабістага культурнага жыцця, датуль другіе народы будуць здзеквацца з нас. Будзем-жа памятаць гэта і возьмемся за працу, кожны па сваёй сіле і здольнасці. <…> Шмат карысці для прасветы прынеслі Курсы Беларускае мовы, зарганізованые Школьнай Радай Меншчыны. Ня кажучы ўжо аб тым, што яны маюць агульна-навуковую мэту, яны яшчэ шмат каму з інтылігэнтаў беларусаў адчынілі вочы на сябе, свой народ і бацькаўшчыну; ўзбудзілі ў іх лепшые пачуцці душы к ёй і даўно заснуўшы патрыятызм. Курсы гэтые далі народу некалькі дзесяткаў добрых актыўных працаўнікоў, каторые панясуць прасьвету ў цёмные сёлы і вёскі нашае бацькаўшчыны. Цераз іх будзе тварыцца вялікая эволюцыя Беларускага жыцця, яе мовы і мастацтва, каторые так адсталі ад іншых.

(Захавана арфаграфія першакрыніцы)

Сейце разумнае, добрае, вечнае… / пад крыпт. М.Р. // Беларусь. – 1920. – 13 лют. – С. 3.

У гэтым жа нумары друкуецца інфармацыя пра стан здароўя Янкі Купалы.

Хворасць Янкі Купалы: (З гутаркі з д-рам Казубоўскім) // Беларусь. – 1920. – 13 лют. – С. 3.

Таксама нагадваецца цікавы факт арганізацыі ў Гарадскім тэатры спектакляў па даступных коштах для прыцягнення “шырокіх мас беларускага грамадзянства” да тэатральнага мастацтва.

<…>Каб даць магчымасць шырокім масам беларускага грамадзянства бываць у тэатры, дырэкцыя наладжывае рад агульна-даступных дзённых спэктакляў па даступнай цане. Білеты на гэтые спектаклі будуць ад 1 да 10 мар. Першы агульнадаступны спэктакль адбудзецца ў нядзелю, 15 лютага а 1 гадз. папоўд. Будуць іграць: ”Бутрым Няміра”, гістар. драма Ф. Аляхновіча у 2 акт. з пралогам і “Міхалка”, жарт у 1 акце Далецкіх.

(Захавана арфаграфія першакрыніцы)

Беларускі тэатр // Беларусь. – 1920. – 13 лют. – С. 3.

Матэрыял прадастаўлены інфармацыйна-аналітычным аддзелам.