Махроў Мікалай Сямёнавіч

Мікалай Сямёнавіч Махроў (1877–1936), генерал. Ураджэнец Барысава.

Скончыў Мінскае рэальнае вучылішча, Маскоўскае ваеннае вучылішча (1898), Мікалаеўскую акадэмію генштаба (1904). Паступова рос у чынах: падпаручнік (1898), паручнік (1901), штабс-капітан (1904), капітан (1906), падпалкоўнік (1909), палкоўнік (1913), генерал-маёр (1917).

Удзельнік Першай сусветнай вайны. Знаходзіўся на пасадзе начальніка штаба 79-й пяхотнай дывізіі (1914), камандаваў 316-м пяхотным Хвалынскім палком, камандзір 313-га пяхотнага Балашоўскага палка (1915), начальнік штаба 2-й Туркестанскай стралковай дывізіі (1916), начальнік штаба 2-га Сібірскага армейскага корпуса (з 1917 г. да дэмабілізацыі).

Добраахвотна ўступіў у Рабоча-сялянскую Чырвоную армію (1918).

За заслугі ў гады Першай сусветнай вайны ўзнагароджаны:

ордэнам Святога Уладзіміра 4-й ступені з мячамі і бантам (1915);
ордэнам Святога Уладзіміра 3-й ступені з мячамі (1915);
Георгіеўская зброя (1915);
ордэнам Святога Станіслава 2-й ступені з мячамі (1915);
мячы і бант да ордэнама Святой Ганны 3-й ступені (1916);
ордэнам Святой Ганны 2-й ступені з мячамі (1916).