З надыходам другога вясновага месяца змянілася і экспазіцыя ў зале мастацтваў (пам. 306), прысвечаная юбілярам красавіка.
Сярод пачынальнікаў тэатральнага мастацтва Беларусі і заснавальнікаў Купалаўскага тэатра вылучаецца актрыса, народная артыстка БССР і СССР Лідзія Ржэцкая (1899–1977) ці “мама Ліда”, як яе ласкава называлі калегі. І, сапраўды, Лідзія Іванаўна адрознівалася клапатлівасцю аб акцёрскай моладзі, добразычлівасцю ў зносінах, яскравым сцэнічным увасабленнем вобразаў сялянак, маці, простых беларускіх жанчын. Альжбета з “Паўлінкі” Янкі Купалы, Каспарыха з “Салаўя” Змітрака Бядулі, прыбіральшчыца цёця Каця з п’есы “Хто смяецца апошнім” Кандрата Крапівы, маці з “Бацькаўшчыны” Кузьмы Чорнага, Ганна Чыхнюк з “Выбачайце, калі ласка” Андрэя Макаёнка – толькі невялікі пералік тых цудоўных роляў, якія пакінула на Купалаўскай сцэне Лідзія Ржэцкая. На выстаўцы ў гонар 125-годдзя з дня нараджэнн актрысы чытачоў зацікавяць успаміны пра яе, а таксама каштоўныя фотаздымкі сцэн са спектакляў, дзе некалі іграла Лідзія Іванаўна.
“Скульптура – гэта маё жыццё, тое, што турбуе мяне ў гэтай рэчаіснасці, тое, пра што я хачу казаць, і тое, што я хачу перадаць людзям”. Гэтыя словы належаць скульптару, майстру манументальна-дэкаратыўнай, станковай, медальернай і паркавай пластыкі Валерыю Магучаму, які 18 красавіка адзначае 65-годдзе. Шмат гадоў Валерый Уладзіміравіч пражыў у Віцебску, які вельмі любіць і зараз, бо лічыць гэты горад асаблівым: велічным, метафізічным, загадкавым… Майстар з’яўляецца аўтарам больш за дваццаць помнікаў, бюстаў і мемарыяльных дошак, устаноўленых у паўночнай сталіцы Беларусі. Экспазіцыя нагадае наведвальнікам вядомыя віцебскія вобразы і сімвалы, якія знайшлі ўвасабленне ў скульптурах Валерыя Магучага. Самая вядомая і любімая работа самога майстра – “Віцебская мелодыя на французскай скрыпцы” (1997), якая цудоўна ўпрыгожвае ўнутраны дворык Дома-музея Марка Шагала. На выстаўцы можна пазнаёміцца і з малавядомымі жывапіснымі і графічнымі творамі Валерыя Магучага, а таксама адкрыць паэзію гэтага шматграннага мастака.
22 красавіка адзначае 45-годдзе адна з самых незвычайных мастачак Беларусі – Кацярына Сумарава. Дачка вядомага мастака, заслужанага дзеяча мастацтваў Беларусі, прадстаўніка рэалістычнага жывапісу Васіля Сумарава, Кацярына выбрала зусім іншую манеру і спосаб самавыяўлення ў творчасці. Свае абстрактныя маляўнічыя палотны яна апісвае як “суб’ектыўныя пейзажы”, якія фіксуюць асабістыя станы і настроі мастачкі. На выстаўцы, прымеркаванай да дня нараджэння Кацярыны Сумаравай, наведвальнікі пабачаць “Горад сонца”, “Анатомію дажджу”, “Свячэнне” і іншыя работы творцы, а таксама даведаюцца пра яе арыгінальны праект “Reservuarium”, які аб’яднаў у адну выключную калекцыю ваду з розных рэк, азёр і вадасховішчаў Беларусі.
Знакамітае “нёманскае” шкло – адзін з пазнавальных беларускіх брэндаў, прадмет гонару, які паказваюць гасцям Беларусі. 26 красавіка адзначаецца 95-годдзе з дня нараджэння Людмілы Мягковай (1929–2022) – майстра мастацкага шкла, якая з 1973 па 1993 г. працавала галоўным мастаком шклозавода “Нёман”. Наведвальнікаў красавіцкай выстаўкі парадуюць і выклікаюць цёплыя ўспаміны выявы вядомых “жыхароў” савецкіх секцый: графінаў, прыбораў для дэсертаў і кампотаў, ваз для кветак, кілішкаў для віна, святочных сервізаў, якія стварала Людміла Міхайлаўна. У той жа час вартыя ўвагі і тэматычныя кампазіцыі майстра: “Беражыце свет!”, “Вецер”, “Перамога”, “Архітэктура”, “Фанфары” і іншыя. З навуковым аглядам творчасці Людмілы Мягковай, узнікненнем шкларобства на беларускай зямлі, а таксама развіццём беларускага мастацкага шкла можна пазнаёміцца ў кнігах мастацтвазнаўцы Маі Яніцкай, спецыяліста ў галіне дыкаратыўна-прыкладнога мастацтва Беларусі.
Фотаздымкі бібліятэкара першай катэгорыі Жанны Шавель.
На афішы – “Віцебская мелодыя на французскай скрыпцы” работы Валерыя Магучага (фота з сайта “ВитебскСити.Бай”).
Матэрыял пададзены аддзелам абслугоўвання спецыялізаванымі фондамі.
