Валянціна Уладзіміраўна нарадзілася 28 лютага 1946 года ў г. Гаўрылаў Пасад Іванаўскай вобласці (Расія).
Больш за 35 гадоў свайго прафесійнага жыцця яна прысвяціла служэнню бібліятэцы. “Шлях да прафесіі быў у мяне ад любві да кнігі, ад жадання дзяліцца ўсім, што прачытала, ад жадання мець зносіны з людзьмі...”, – так апісвала Валянціна Уладзіміраўна выбар спецыяльнасці.
Аднак бібліятэкарам яна стала не адразу: па заканчэнні сярэдняй школы пайшла працаваць на машынабудаўнічы завод імя У.І. Леніна г. Бабруйска вучаніцай стрыжаншчыцы ў чыгунна-ліцейны цэх.
Праз год дзяўчына паступіла на бібліятэчнае аддзяленне Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута імя М. Горкага (цяпер – Беларускі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя М. Танка), які паспяхова скончыла ў 1969 годзе. У гэтым жа годзе прыйшла на працу ў Дзяржаўную бібліятэку БССР імя У.І. Леніна (цяпер – Нацыянальная бібліятэка Беларусі).
На якіх бы пасадах В.У. Ваўчык ні працавала – бібліятэкарам, галоўным бібліятэкарам, загадчыцай аддзела, загадчыцай сектара, – усюды праяўляла сябе як вельмі адказны працаўнік і выдатны спецыяліст.
Добрыя тэарэтычныя веды і вялікі практычны вопыт работы на пасадзе старшага рэдактара аддзела мастацтваў дазвалялі ёй аказваць метадычную дапамогу бібліятэкам рэспублікі. Валянціна Уладзіміраўна кансультавала бібліятэкараў па пытаннях камплектавання фонду выяўленчымі матэрыяламі, арганізацыі каталогаў і картатэк, папулярызацыі літаратуры па мастацтве і інш.
Падрыхтаваныя ёю метадычныя дапаможнікі “Работа отделов искусства республиканской и областных библиотек в помощь народным университетам культуры” (1976) і “Работа с изобразительными материалами в массовой библиотеке” (1977) атрымалі вялікі водгук у спецыялістаў.
Высокі прафесіяналізм і назапашаны вопыт дазволіў В.У. Ваўчык з красавіка 1989 года ўзначаліць аддзел прапаганды і масавай работы.
Валянціна Уладзіміраўна так распавядала пра той час: “Успамінаючы гады працы ў аддзеле, мне здаецца, што для ўсіх нас тады быў асноўны дэвіз: бібліятэка (аддзел) павінна даваць не толькі веды (літаратуру), але і адчуванне духоўнага камфорту”.
В.У. Ваўчык карысталася вялікім аўтарытэтам і павагай у кіраўніцтва бібліятэкі. Пра гэта сведчыць і той факт, што ў 1974 і ў 1980 гадах яна была рэкамендавана для паездак у складзе турыстычнай групы Міністэрства культуры БССР у Германскую Дэмакратычную Рэспубліку і Югаславію.
У верасні 1989 года Валянціна Уладзіміраўна звольнілася ў сувязі з неабходнасцю суправаджаць мужа ў службовай камандзіроўцы ў Рэспубліку Польшча.
У 1996 годзе яна вярнулася на працу ў Нацыянальную бібліятэку Беларусі і ўзначаліла сектар бягучага камплектавання. Валянціна Уладзіміраўна дасягнула і ў гэтым кірунку значных поспехаў. Яна любіла працаваць з кнігамі, актыўна ўжывала новыя тэхналогіі ў папаўненні бібліятэчных калекцый, наладжвала супрацоўніцтва з кнігагандлёвымі арганізацыямі, прымала ўдзел у распрацоўцы новай рэдакцыі “Единого профиля комплектования фондов Национальной библиотеки Беларуси” і іншых дакументаў, якія тычацца фарміравання фондаў галоўнай бібліятэкі краіны.
З 2002 года, дасягнуўшы пенсійнага ўзросту, яна працягнула свой прафесійны шлях у гэтым жа структурным падраздзяленні на пасадзе бібліятэкара.
Працоўная біяграфія В.У. Ваўчык была цесна звязана з грамадскай працай: яна неаднаразова абіралася членам мясцовага камітэта, вяла работу ў камісіі па культурным шэфстве над органамі ўнутраных спраў, была прапагандыстам кнігі па эстэтычным выхаванні па лініі грамадства кнігалюбаў, з’яўлялася членам санітарнай дружыны і старшынёй савета ветэранаў бібліятэкі.
Прафесіяналізм і творчыя заслугі Валянціны Уладзіміраўны не засталіся незаўважанымі: яна мае шэраг падзяк ад Міністэрства культуры, Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі, Беларускага рэспубліканскага камітэта прафсаюза. За дасягнутыя вынікі ў працы і сацспаборніцтве ёй было прысвоена званне “Лепшы па прафесіі”, яе імя некалькі разоў заносілася на Дошку гонару.
12 жніўня 2011 года В.У. Ваўчык сышла на заслужаны адпачынак.
Пра гэта так успамінаюць яе калегі: “Трэба ж, наша Валянціна – і раптам “пенсіянерка”! Да таго ж – старшыня савета ветэранаў бібліятэкі. Але для многіх яна ўсё роўна застаецца Валечкай Патапчык, гарэзлівай, лёгкай на ўздым, уважлівай і спагадлівай”.
Калектыў Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі ад усяго сэрца віншуе Валянціну Уладзіміраўну з юбілеем і жадае моцнага здароўя, даўгалецця, бадзёрасці духу і невычэрпнай жыццёвай энергіі!
Матэрыял падрыхтаваны навукова-даследчым аддзелам бібліятэказнаўства.
Аб ветэранах і супрацоўніках Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі чытайце ў рубрыцы навін “Партрэты: гісторыя бібліятэкі ў асобах”.
