Нарадзілася Людміла Міхайлаўна ў Мінску ў сям’і рабочага. У 1966 годзе, адразу пасля заканчэння адзінаццаці класаў сталічнай сярэдняй школы № 3, дзяўчына паступіла на бібліятэчны факультэт Мінскага педагагічнага інстытута імя А.М. Горкага (цяпер – Беларускі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя М.Танка).
Скончыўшы навучанне ў ВНУ, атрымала дыплом “бібліятэкара-бібліёграфа вышэйшай кваліфікацыі” і ў 1970 годзе пачала працоўны шлях з пасады бібліятэкара аддзела абслугоўвання Дзяржаўнай бібліятэкі БССР імя У.І. Леніна (цяпер – Нацыянальная бібліятэка Беларусі). Працуючы ў агульнай чытальнай зале, Людміла добразычліва і з належнай увагай ставілася да кожнага чытача, заўсёды імкнулася да максімальна дакладнага і поўнага выканання іх інфармацыйных запытаў.
У верасні 1977 года Людміла Міхайлаўна перайшла на працу ў спецыяльнае канструктарскае бюро “Імпульс”. У свой аддзел вярнулася ў лютым 1992 года, крыху пазней на працягу пяці гадоў працавала ў аддзеле бібліятэказнаўства на пасадзе галоўнага бібліятэкара.
1990-я гады паклалі пачатак укараненню інфармацыйных тэхналогій у працу бібліятэк краіны. Ужо ў 1989 годзе ў Дзяржаўнай бібліятэцы БССР імя У.І. Леніна сталі з’яўляцца першыя камп’ютары, а ў маі ў структуры быў выдзелены аддзел аўтаматызацыі бібліятэчных працэсаў.
Прынятае 25 снежня 1990 года пастанова № 331 Савета Міністраў БССР “Пытанні Дзяржаўнай бібліятэкі БССР імя У.І. Леніна” зацвердзіла рашэнне Міністэрства культуры БССР аб стварэнні на базе галоўнай бібліятэкі аўтаматызаванай інфармацыйнай бібліятэчнай сістэмы рэспублікі. З таго моманту была разгорнута маштабная работа па комплекснай аўтаматызацыі галоўных напрамкаў бібліятэчнай дзейнасці – фарміраванне інфармацыйных рэсурсаў і інфармацыйнае абслугоўванне карыстальнікаў.
У пачатку 1998 года Л.М. Мыльнікава перайшла ў аддзел аўтаматызацыі бібліятэчных працэсаў і актыўна ўключылася ў працэс распрацоўкі і ўдасканалення тэхналагічнага суправаджэння дзейнасці бібліятэкі.
У 2003 годзе ў якасці самастойнага структурнага падраздзялення пры аддзеле быў выдзелены сектар развіцця бібліятэчных тэхналогій, а праз год на яго базе быў сфарміраваны аддзел, дзе і прайшоў увесь далейшы працоўны шлях Людмілы Міхайлаўны.
2005 г.
Па ўспамінах калег гэта быў няпросты, але вельмі цікавы час: будаўніцтва новага будынка Нацыянальнай бібліятэкі, пераезд і яго асваенне, а таксама ўвядзенне аўтаматызаванай бібліятэчна-інфармацыйнай сістэмы (АБІС) у прамысловую эксплуатацыю. Л.М. Мыльнікава з калегамі актыўна ўдзельнічала ў распрацоўцы і ўкараненні новай тэхналогіі аўтаматызаваных бібліятэчных працэсаў падсістэмы “Абслугоўванне карыстальнікаў”, займалася яе тэхналагічным суправаджэннем, каардынацыяй працы з распрацоўшчыкамі ўкаранёнай АБІС.
Аддзел ажыццяўляў метадычнае кіраўніцтва і каардынацыю дзейнасці структурных падраздзяленняў бібліятэкі па пытаннях рэгістрацыі, абслугоўвання карыстальнікаў, функцыянавання міжбібліятэчнага абанемента і міжнароднага міжбібліятэчнага абанемента, займаўся навучаннем супрацоўнікаў бібліятэкі працы з праграмным забеспячэннем АБІС, распрацоўваў метадычныя інструкцыі па гэтым пытанні.
Сваімі ведамі і назапашаным вопытам Людміла Міхайлаўна дзялілася з калегамі на прафесійных мерапрыемствах рознага ўзроўню, асвятляла падрабязнасці сваіх напрацовак на старонках прафесійнага друку. У выступленнях і публікацыях яна закранала праблемы бібліятэчнага абслугоўвання ў аўтаматызаваным рэжыме, пытанні тэхналогіі абслугоўвання аддаленых карыстальнікаў Нацыянальнай бібліятэкі, знаёміла з інавацыйнымі рашэннямі, прынятымі ў АБІС, распавядала пра гісторыю стварэння і напрамках дзейнасці тэхналагічнай службы бібліятэкі.
Прафесійныя заслугі Людмілы Міхайлаўны былі адзначаны ганаровымі граматамі Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі і адміністрацыі Ленінскага раёна. У 2011 годзе яна атрымала перамогу ў конкурсе прафесійнага майстэрства на званне “Лепшы па прафесіі”.
Калегі, якім давялося працаваць з Людмілай Міхайлаўнай, з цяплом і павагай гавораць пра яе як пра дасведчанага, высокакваліфікаванага спецыяліста з грунтоўным і творчым падыходам да любой справы, як пра добразычлівага і спагадлівага чалавека.
З Юліяй Твердахлебавай
Юлія Барысаўна Твердахлебава так успамінае сваю калегу:
Мне пашчасціла працаваць з Людмілай Міхайлаўнай Мыльнікавай у аддзеле бібліятэчна-інфармацыйных тэхналогій на працягу 9 гадоў. Працавалі на нейкім уздыме і нават на куражы! У нас быў такі зладжаны тандэм! Мы былі, калі можна так сказаць, напарніцамі. Працаваць з Людмілай Міхайлаўнай было вельмі лёгка. З аднаго боку, гэта прафесіянал з вялікай літары, які і падкажа, і падтрымае, з другога – заўсёды добразычлівая, ураўнаважаная, вытрыманая. А яшчэ Людміла Міхайлаўна – гэта ўсмешка і іскрыстыя вочы, жыццялюбства і невычэрпная энергія, гэта любімая мама і бабуля, якая дорыць любоў, гэта чалавек, побач з якім цёпла”.
Ад усяго калектыву Нацыянальнай бібліятэкі Людміле Міхайлаўне – самыя шчырыя віншаванні і пажаданні даўгалецця, бадзёрасці і моцнага здароўя. Няхай будзе больш светлых дзён, прыемных сустрэч, любячых людзей і цёплых абдымкаў. Хай блізкія заўсёды будуць побач, дораць падтрымку і напаўняюць ваша жыццё радасцю і шчасцем!
Матэрыял падрыхтаваны Ірынай Кукета, галоўным бібліятэкарам навукова-даследчага аддзела бібліятэказнаўства.
Пра ветэранаў і супрацоўнікаў Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі чытайце ў рубрыцы “Партрэты: гісторыя бібліятэкі ў асобах”.
