1 Чэр 2020
Вячаслаў Адамчык у сваім поўным светлай настальгіі апавяданні расказвае гісторыю першай падлеткавай улюблёнасці – тым больш пранізлівую, што адбываецца ўсё ў “апошні год вайны”. Гэта апавяданне-ўспамін, сумнае і радаснае адначасна, як любы драбок памяці пра незваротнае і няспраўджанае.
28 Май 2020
Міхась Зарэцкі, паводле ягоных уласных успамінаў,распачаў свае літаратурныя спробы пасля яркага ўражання ад незвычайнага сну. Надалей, атрымліваючы ўсё болей і болей жыццёвага ды пісьменніцкага досведу, ён адтачыў сваё майстэрства на кароткай прозе. І аповесць “Голы звер” (1926) стала як бы лагічным працягам творчага і асобаснага сталення пісьменніка.
25 Май 2020
Жорсткасць страшнейшая за ўсё, калі ўваходзіць у звычку. Калі не здзіўляе болей, калі болей не выклікае пратэсту. Калі становіцца часткаю чарады будняў, нечым неад’емным.
21 Май 2020
Кажуць, утопіі – выдатная рэч, але выключна на паперы. Як любы міф, ілюзія, у рэальным свеце рэальных людзей яны не дужа жыццяздольныя. Таму натуральна нараджэнне жанру антыўтопіі – палемікі з міфам. Можна нават сказаць, што без утопіі жанр, які з ёю палемізуе, не нарадзіўся б (не было б з чым спрачацца).
18 Май 2020
Выпрабаванняў, якія выпалі на долю Барыса Мікуліча, стала б на некалькі аповесцей. Зрэшты, змрочныя 30-я гады ХХ стагоддзя выпрабоўвалі не аднаго Мікуліча – а, падавалася, усю беларускую нацыю.
14 Май 2020
Лёсы – і кніг, і іх аўтараў – часам самі па сабе нагадваюць раманы. Любоўныя, дэтэктыўныя. Ці, як у выпадку з Андрэем Мрыем (А.А. Шашалевічам) і ягонымі “Запіскамі Самсона Самасуя”, – трагічныя.
11 Май 2020
Назва артыкула зусім не выпадковая: аповесць Аліны Длатоўскай “Ген зямлі” – спроба “прышчапіць” супергеройскую тэматыку на беларускім матэрыяле. Наколькі ўдалай гэтая спроба атрымалася і ці пасуе беларускай літаратуры супергеройскае трыко – давайце разбірацца.
7 Май 2020
…самае першае адчуванне – калейдаскоп. Драбочкі колераў і святла перамешваюцца, танчаць. Здаецца, у нешта такое складваюцца, але ўзор амаль адразу ж змяняецца, пераўтвараецца ў штосьці іншае. Формы і фрагменты змяняюць адно аднаго, ажно круціцца ў галаве.
4 Май 2020
Імя Вацлава Ластоўскага, думаецца, добра знаёма ўсім беларусам – і тым, хто беларушчынай цікавіцца. Гэты чалавек выдатна праявіў сябе і ў грамадскай, і ў палітычнай дзейнасці, зрабіўшыся адным з тых, хто стаяў ля вытокаў беларускай дзяржаўнасці. Ластоўскі заявіў пра сябе не толькі як палітык, але і як гісторык, як філолаг і літаратуразнаўца. Таму не выпадкова, што ягоны досвед у розных галінах навукі ды асабістыя перакананні арганічна выліліся ў своеасаблівы аўтарскі маніфест беларускасці – аповесць “Лабірынты”.
30 Кра 2020
Жанр “тэатральнай” аповесці Андрэя Горвата самім аўтарам вызначаецца як “трагікамедыя ў дзвюх частках з антрактам”. Як суадносяцца трагічнае і камічнае ў гэтым тэксце, якія ўзаеміны ў персанажа і аўтара і што прыхавана за кардоннымі дэкарацыямі чалавечай штодзённасці – давайце разбірацца.
27 Кра 2020
Цяжка бывае напісаць водгук на кнігу ў двух выпадках: калі не спадабалася так, што не можаш падабраць хоць якога добрага слова. І – калі спадабалася настолькі, што прачытанае ўсё яшчэ адгукаецца ўнутры, усё яшчэ перакотваецца, быццам халаднаватае рэха.
23 Кра 2020
Люблю зазіраць за кулісы тэатра. І “за кулісы” літаратурнага твора – таксама. Калі на ўласныя вочы бачыш, як збіраюцца часткі вялікага механізму, што пасля запыхкаюць, задыхаюць парай. Ажывуць.
Так адбылося маё першае знаёмства са светам аповесці Кацярыны Захарэвіч “Час Вогненнага Птушкалова”.
20 Кра 2020
Нават у самых любімых і шырока вядомых у чытацкіх колах аўтараў ёсць тэксты не самыя папулярныя. Можа быць, найперш таму, што сярэдні чытач арыентаваны на прыдбаныя яшчэ ў школе веды, і творы, якія ў школьную праграму не ўваходзяць, зазвычай застаюцца па-за ўвагай. Гэта сумна – бо “праграмныя” абліччы класікаў не дужа падобныя да іх, сапраўдных.
16 Кра 2020
Пачынаецца ўсё з Дзядоў. З продкаў. З дня памяці тых, хто пайшоў з жыцця, пакінуўшы па сабе след на зямлі: магільныя камяні, старыя фота ў альбомах. Сваіх дзяцей ды ўнукаў – след роднай крыві, тонкую чырвоную нітачку, якая цягнецца аднекуль здалёк і здавён. Якая лучыць праз сямейнае дрэва Бабарозу з Бабагруняй, Бабанадзю з Дзядмішам. І многіх іншых, бясконцых іншых...
13 Кра 2020
Ёсць кнігі (і людзі), з якімі прагнеш сустрэцца. Іх чакаеш. Іх прагнеш пабачыць. Свае, блізкія, родныя – душэўна.
Кніга апавяданняў Зараславы Камінскай “Калядны стол: некулінарная кніга”– такая. Родная і свая.
9 Кра 2020
Новая рубрыка на сайце: водгукі на творы сучаснай і класічнай беларускай літаратуры, тэматычныя чытацкія падборкі ды іншыя аўтарскія матэрыялы.
1 Сак 2020
Наведайце выстаўкі нацыянальнага і міжнароднага ўзроўняў!
1 Сту 2020
Музей кнігі Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі (пам. 347) запрашае пазнаёміцца з лепшымі ўзорамі рукапіснай і друкаванай кнігі, створанымі на працягу стагоддзяў у розных кутках свету.
5 Май 2020
Нацыянальная бібліятэка Беларусі падрыхтавала конкурс да 85-годдзя з дня нараджэння народнага паэта Беларусі Рыгора Барадуліна і запрашае юных чытачоў да ўдзелу.
4 Май 2020
З 4 мая па 30 чэрвеня ў зале перыядычных выданняў (пам. 106) праходзіць тэматычная выстава “Гарады Беларусі: мінулае, сучаснасць, будучыня”.
